ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ
ΠΡΩΤΟΣ ΝΟΜΟΣ: Απαγορεύεται σε ένα ροµπότ να πληγώσει ανθρώπινο πλάσμα ή να επιτρέψει, λόγω δικής του αδράνειας, να πάθει κακό κάποιος άνθρωπος.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΝΟΜΟΣ: Ένα ροµπότ πρέπει να υπακούει στις εντολές των ανθρώπινων πλασμάτων, εκτός εάν αυτές οι εντολές έρχονται σε αντίθεση µε τον Πρώτο Νόμο.
ΤΡΙΤΟΣ ΝΟΜΟΣ: Ένα ροµπότ πρέπει να προστατεύει την ύπαρξη του µέχρι του σημείου που αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση µε τον Πρώτο ή τον Δεύτερο Νόμο.
Ο Άντριου Μάρτιν είπε, ‘Ευχαριστώ’, και κάθισε στην καρέκλα που του πρόσφεραν. ∆εν φαινόταν πως βρισκόταν µπροστά σε αδιέξοδο, αλλά η αλήθεια ήταν αυτή.
Το πρόσωπό του ήταν εντελώς ανέκφραστο, αλλά θα µπορούσε να βρεθεί και κάποιος που θα νόμιζε πως διέκρινε µια θλίψη στα µάτια του. Τα µαλλιά του ήταν ίσια, απαλά και είχαν ανοιχτό καστανό χρώμα. Το πρόσωπό του ήταν φρεσκοξυρισµένο. Τα ρούχα του ήταν παλιοµοδίτικα, αλλά καθαρά και το χρώµα που κυριαρχούσε σε αυτά ήταν ένα βελούδινο κόκκινο – ροζ.
Απέναντί του, καθισμένος πίσω από το γραφείο του, βρισκόταν ο χειρούργος. Πάνω στο γραφείο υπήρχε η πινακίδα µε το όνοµά του που περιλάμβανε ένα σωρό αριθμούς και γράμματα, αλλά ο Άντριου δεν έδωσε σημασία. Του αρκούσε να τον αποκαλεί «Γιατρό».
«Πότε µπορεί να γίνει επέμβαση, Γιατρέ;» ρώτησε.
Με απαλή φωνή, στην οποία διακρινόταν καθαρά ο σεβασμός µε τον οποίο απευθυνόταν πάντα ένα ροµπότ σε ένα ανθρώπινο πλάσμα, ο χειρούργος είπε, «∆εν είμαι βέβαιος κύριε, πως έχω καταλάβει µε ποιο τρόπο ή σε ποιόν θα µπορούσε να γίνει µια τέτοια επέμβαση».
Ίσως ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο του χειρούργου µια έκφραση αδιαλλαξίας, αλλά µε όλο τον οφειλόμενο σεβασμό, αν ένα ροµπότ όπως αυτός, φτιαγμένο από ανοξείδωτο ατσάλι, µπορούσε να σχηματίσει στο πρόσωπό του µια τέτοια έκφραση – ή οποιαδήποτε έκφραση.
—
Isaac Asimov
O δισεκατονταετής άνθρωπος (1976)
(the bicentennial man)
Διαβάστε ολόκληρο το μυθιστόρημα σε μορφή pdf
Κανένα σχόλιο