Οι σκούρες και ομαλές περιοχές που καλύπτουν το οικείο πρόσωπο της Σελήνης έχουν λατινικά ονόματα για τους ωκεανούς και τις θάλασσες. Η σύμβαση ονομασίας είναι ιστορική, αν και αυτό μπορεί να φαίνεται λίγο ειρωνικό για τους ανθρώπους της διαστημικής εποχής, που ξέρουν τη Σελήνη ως επί το πλείστον ξηρό και χωρίς αέρα κόσμο, και τις ομαλές, σκοτεινές περιοχές ως λεκάνες σύγκρουσης γεμάτες από λάβα.
Για παράδειγμα, αυτή η κομψή σεληνιακή θέα, ένα προσεκτικό τηλεσκοπικό μωσαϊκό, δείχνει όλη την έκταση της βορειοδυτικής Imbrium Mare, ή Θάλασσα των Βροχών, στον Iridum Sinus – τον Κόλπο των Ουράνιων Τόξων. Περιτριγυρισμένος από το Βουνά Jura (Montes), ο κόλπος έχει διάμετρο περίπου 250 χιλιομέτρα, που οριοθετείται στο κάτω μέρος του τόξου από το Cape Laplace. Το ηλιόλουστο πρόσωπο του κόλπου υψώνεται περίπου 3.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια του κόλπου. Στην κορυφή του τόξου είναι το Ακρωτήριο Ηρακλείδης, που μερικές φορές φαίνεται στη Νέα Σελήνη.
Τα τελευταία νέα από το διάστημα και όλες οι νέες ανακαλύψεις για το σύμπαν
Κανένα σχόλιο