Σχεδόν 50 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Μεγάλου Άρκτου, ο NGC 4013 για πολύ καιρό εθεωρείτο ένα απομονωμένο νησί-σύμπαν. Ορατός από πλάγια όψη, ο πανέμορφος σπειροειδής γαλαξίας ήταν γνωστός για τον επίπεδο δίσκο του και την κεντρική διόγκωση των άστρων, κομμένα από σκιαγραφημένες λωρίδες σκόνης.
Αλλά αυτή η μεγάλης έκθεσης έγχρωμη εικόνα της περιοχής αποκαλύπτει μια προηγουμένως άγνωστο χαρακτηριστικό που σχετίζεται με τον NGC 4013, μία τεράστια, αχνή περιτυλιγμένη δομή που εκτείνεται (πάνω και προς τα αριστερά) σε πάνω από 80 χιλιάδες έτη φωτός από το κέντρο του γαλαξία. Μια λεπτομερής διερεύνηση της αξιοσημείωτης δομής αποκαλύπτει ότι είναι ένα ρεύμα αστεριών που ανήκε αρχικά σε άλλο γαλαξία, πιθανώς έναν μικρότερο γαλαξία που διασπάστηκε από παλιρροϊκές βαρυτικές δυνάμεις και συγχωνεύθηκε με τη μεγαλύτερη σπείρα.
Οι αστρονόμοι ισχυρίζονται ότι το ανακαλυφθέν παλιρροιακό ρεύμα επίσης εξηγεί μια στρεβλή κατανομή του ουδέτερου αερίου υδρογόνου που εμφανίζονται σε εικόνες ραδιοκυμάτων του NGC 4013 και προσφέρει παραλληλισμούς με το σχηματισμό του δικού μας γαλαξία.
Κανένα σχόλιο