Ο Ήλιος μας έχει γίνει ένα πολυσύχναστο μέρος. Η επιφάνεια του έχει πολλά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, όπως μια από τις μεγαλύτερες ομάδες ηλιακών κηλίδων που έχουν καταγραφεί: η AR 1339 είναι ορατή στα δεξιά της εικόνας.
Μόλις το 2010, ο Ήλιος έβγαινε από ένα ασυνήθιστα ήσυχο Ηλιακό Ελάχιστο (Solar Minimum) που κράτησε για χρόνια. Η παραπάνω εικόνα καταγράφηκε σε ένα μόνο χρώμα του φωτός που ονομάζεται Άλφα του Υδρογόνου (Hydrogen Alpha), ανεστραμμένη, και ψευδώς χρωματισμένη. Θραύσματα καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας του ήλιου. Η σταδιακή τόνωση προς τα άκρα του Ήλιου προκαλείται από την αυξημένη απορρόφηση του ηλιακού δροσερού αερίου και αποκαλείτε συσκότιση των άκρων.
Λίγο πάνω από τα άκρα του Ήλιου, αρκετά ευφυές προεξοχές προεξέχουν, ενώ οι προεξοχές στο πρόσωπο του Ήλιου φαίνονται ως φωτεινές ραβδώσεις. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα οπτικά απ’ όλα είναι οι μπερδεμένες μαγνητικές ενεργές περιοχές που περιέχουν δροσερές ηλιακές κηλίδες. Καθώς το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου οδεύει προς το Ηλιακό Μέγιστο τα επόμενα χρόνια, η αυξημένη δραστηριότητα θα δημιουργήσει πιθανόν στιγμές που το πρόσωπό του Ήλιου θα είναι ακόμη πιο περίπλοκο.
Κανένα σχόλιο