Αν το βιβλίο της Γενέσεως γραφόταν από επιστήμονες
θα ξεκινούσε κάπως έτσι:

Στην αρχή, μια Μεγάλη Έκρηξη δημιούργησε τον ουρανό και τη Γη.

Και η Γη ήταν άδεια και χωρίς μορφή και τα πιο μικρά στοιχειώδη σωματίδια υπήρχαν στο πρόσωπο του σύμπαντος.

Και η Μεγάλη Έκρηξη ξέσπασε και έγινε φως και ακτίνες Χ και όλα τα είδη των φωτονίων, και ήταν όμορφα.

Και καθώς το σύμπαν διαστελλόταν, τα μικρά σωματίδια σχημάτιζαν μεγαλύτερα σωματίδια, ώσπου τα ηλεκτρόνια σχίστηκαν σε πρωτόνια και δημιουργήθηκαν άτομα υδρογόνου.

Και τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια και το αέριο υδρογόνο που αποτελούσαν το σύμπαν διαστέλλονταν, κι αυτό, καθώς διαστελλόταν, ψυχόταν. Και καθώς ψυχόταν, εμφανίστηκε παντού η βαρύτητα και σάρωσε τα σύννεφα των αερίων, τα οποία σχημάτισαν τεράστιες δίνες που ονομάστηκαν γαλαξίες.

Και μέσα σε κάθε γαλαξία, η βαρύτητα συγκέντρωσε αέρια και σκόνη σε σωρούς κι αυτοί ονομάστηκαν αστέρια, και υπήρχαν φώτα στο στερέωμα του ουρανού.

Και γύρω από αυτά τα αστέρια, η βαρύτητα έφτιαξε μικρότερους σωρούς κι αυτοί ονομάστηκαν πλανήτες και ύστερα ακόμα μικρότεροι σωροί ονομάστηκαν φεγγάρια, και αστεροειδείς και κομήτες.

Και αφού πέρασαν δισεκατομμύρια χρόνια, γεννήθηκε ένα αστέρι που ονομάστηκε Ήλιος. Και γύρω από αυτό το άστρο περιστρέφονταν εννέα πλανήτες, από τους οποίους ο τρίτος ονομαζόταν Γη.

Και καθώς η Γη ψυχόταν, έπεφτε βροχή από τους ουρανούς, και οι ωκεανοί χωρίστηκαν απ’ τη στεριά.

Και ο αέρας ήταν αμμωνία και μεθάνιο και υδρογόνο και άλλα αέρια, και η ανάφλεξη τους έκανε βροντή μεγάλη. Και οι ενώσεις ανακατεύτηκαν στους ωκεανούς και οι αστραπές και το φως του Ήλιου έκαναν να δημιουργηθούν πιο σύνθετες χημικές ενώσεις, ώσπου γεννήθηκε ένα μόριο που αυτοδιπλασιάστηκε.

Κι αυτό το μόριο γέννησε κι άλλα μόρια. Και κάθε γόνος των μορίων γέννησε ακόμα πιο πολλά μόρια, γενιά με γενιά. Οι νόμοι της χημείας είπαν: Να είστε γόνιμα και να πολλαπλασιάζεστε.

Καμιά φορά, το νέο μόριο ήταν λίγο διαφορετικό από το προηγούμενο. Έτσι έφτασε ένα νέο μόριο να είναι καλύτερο από τους γονείς του —πιο ικανό να χρησιμοποιήσει το περιβάλλον του για να επιβιώσει.

Κι έτσι γεννιούνταν όλο και πιο πολύπλοκα μόρια, ώσπου ενώθηκαν μαζί ομάδες μορίων που ονομάστηκαν κύτταρα, κι αυτό ονομάστηκε ζωή.

Και ομάδες κυττάρων μαζεύτηκαν μαζί και σχημάτισαν ακόμα πιο σύνθετα πλάσματα, και μερικά ονομάστηκαν ψάρια των ωκεανών.

Και η χημεία δημιούργησε μεγάλες φάλαινες και κάθε ζωντανό κινούμενο ον που τα νερά γεννούσαν σε αφθονία.

Και φυτά φύτρωσαν πάνω στη Γη, και θαλασσινά πλάσματα κυρίευσαν τις ακτές. Και οι απόγονοι τους άκμασαν στη στεριά.

Και ήταν όμορφα.

Κάπως έτσι, αγαπητέ μου αναγνώστη, νομίζουμε πως έφτασες να βρίσκεσαι εδώ.