«Από σεβασμό προς τους συγγενείς» εξήγησε με αρρωστημένη ευχαρίστηση ο διοικητής Κάμερμπαντ «η πραγματική ιστορία της τελευταίας αποστολής του διαστημόπλοιου Flatbush δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Ξέρετε φυσικά ότι χάθηκε κατά τη διάρκεια της πολεμικής συμπλοκής με τους Μιουκόιντ».
Όλοι ανατριχιάσαμε από φόβο. Ακόμα και τώρα το άκουσμα και μόνο του ονόματος αυτών των ζελατινοειδών τεράτων που είχαν έρθει στη Γη από την πλευρά του Κόουλ Σακ μας έφερνε στο νου εμετικές μνήμες.
«Γνώριζα τον κυβερνήτη του αρκετά καλά. Ο Καρλ βαν Ρίντερπεστ ήταν ο ήρωας της μοιραίας επίθεσης στον ακατονόμαστο εκείνο πλανήτη, που δύσκολα μπορούσε να καταστραφεί!!!»
Σταμάτησε για λίγο να μιλάει, δίνοντας μας έτσι το χρόνο να ξεβουλώσουμε τ’ αφτιά μας και να σκουπίσουμε τα ποτά που μας είχαν χυθεί.
«Το Flatbush είχε μόλις εκτοξεύσει μια σειρά από αναστροφείς σήματος ενάντια στον πλανήτη των Μιουκόιντ και κατευθυνόταν προς το απώτερο διάστημα μαζί με τρία αντιτορπιλικά, το ρωσικό Lieutenant Kizhe, το ισραηλινό Chutzpah και το Insufferable της αυτού Μεγαλειότητας. Βρίσκονταν ακόμα στη φάση της επιτάχυνσης, όταν συνέβη ένα πραγματικά απίστευτο ατύχημα. Το Flatbush μπήκε στο βαρυτικό πεδίο ενός αστεριού νετρονίων».
Όταν η έκφραση του προσώπου μας δεν μαρτυρούσε πια τον τρόμο και τη δυσπιστία, συνέχισε να μιλά με μεγάλη σοβαρότητα.
«Ναι, μια σφαίρα απόλυτα συμπυκνωμένης μάζας, με διάμετρο μόλις δεκαέξι χιλιομέτρων αλλά τόσο συμπαγής όσο ο Ήλιος. Γι’ αυτό άλλωστε η βαρύτητα στην επιφάνεια της είναι εκατό δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη απ’ αυτή της Γης. »Τα υπόλοιπα διαστημόπλοια στάθηκαν τυχερά. Κινήθηκαν μόνο γύρω από την εξωτερική άκρη της σφαίρας και κατάφεραν να γλιτώσουν, αν και η τροχιά τους είχε μια απόκλιση περίπου εκατόν ογδόντα μοιρών. Το Flatbush όμως, όπως εκτιμήσαμε αργότερα, πρέπει να πέρασε σε απόσταση δεκαεννιά περίπου χιλιομέτρων απ’ αυτή την απίστευτα συμπυκνωμένη μάζα, και έτσι βίωσε την απόλυτη σφοδρότητα των παλιρροϊκών δυνάμεων.
»Σε οποιοδήποτε συνηθισμένο βαρυτικό πεδίο -ακόμα και σ’ αυτό ενός άσπρου νάνου, το οποίο μπορεί να ξεπερνά την επιτάχυνση της βαρύτητας της Γης κατά ένα εκατομμύριο φορές- μπορείς να περιστρέφεσαι γύρω από τον πόλο έλξης και στη συνέχεια να επιστρέψεις στο διάστημα χωρίς να αισθανθείς το παραμικρό. Το πιθανότερο που μπορεί να συμβεί είναι να πετύχεις μια επιτάχυνση εκατοντάδων ή χιλιάδων § – εξακολουθείς όμως να βρίσκεσαι σε ελεύθερη πτώση και κατά συνέπεια δεν υπάρχουν φυσικές επιπτώσεις.
Συγγνώμη εάν σας εξηγώ ακόμα και το αυτονόητο, αλλά καταλαβαίνω ότι όλοι όσοι βρίσκεστε εδώ δεν έχετε τις απαραίτητες τεχνικές γνώσεις». Εάν αυτό ήταν καρφί για τον Φλιτ Πέιμαστερ Τζένεραλ Γκελντκλούτς ή αλλιώς «Στίκι Φίνγκερς», ο ίδιος δεν το κατάλαβε, έχοντας ήδη καταναλώσει το πέμπτο ποτήρι από το «διαστημικό» κοκτέιλ Μάρσιαν Τζόι.
«Στην περίπτωση ενός αστεριού νετρονίων όμως αυτό δεν ισχύει πια. Κοντά στο κέντρο της μάζας η βαρυτική κλίση, δηλαδή η ταχύτητα κατά την οποία το πεδίο αλλάζει με την απόσταση, είναι τόσο μεγάλη, που ακόμα και από τη μια πλευρά στην άλλη του πλάτους ενός μικρού αντικειμένου, όπως είναι ένα διαστημόπλοιο, μπορεί να υπάρχει μια διαφορά εκατοντάδων χιλιάδων g. Δεν χρειάζεται να σας πω τι μπορεί να κάνει το βαρυτικό πεδίο σε οποιοδήποτε υλικό αντικείμενο αυτού του είδους.
»Το Flatbush πρέπει να κομματιάστηκε σχεδόν αμέσως και τα κομμάτια να κυλούσαν σαν υγρό μέσα στα λίγα δευτερόλεπτα που χρειάστηκαν για να περιστραφούν γύρω από το άστρο. Στη συνέχεια τα θραύσματα κατευθύνθηκαν και πάλι προς το διάστημα.
»Μήνες αργότερα ένα ραντάρ του Salvage Corps εντόπισε συντρίμμια του διαστημόπλοιου. Τα είδα με τα ίδια μου τα μάτια – σουρεαλιστικά σχηματισμένοι όγκοι από τα σκληρότερα μέταλλα που διαθέτουμε, μπλεγμένα μεταξύ τους σαν καραμέλες βουτύρου. Το μοναδικό αντικείμενο που ήταν ακόμα αναγνωρίσιμο προερχόταν από την εργαλειοθήκη κάποιου άτυχου μηχανικού».
Η φωνή του διοικητή χαμήλωσε τόσο πολύ που σχεδόν δεν ακουγόταν, και ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο του.
«Δεν μ’ αρέσει καθόλου που το λέω αυτό» είπε, αφήνοντας ένα βαρύ αναστεναγμό. «Το μοναδικό αναγνωρίσιμο κομμάτι από το καμάρι της Αεροναυπηγικής των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν ένα κατεστραμμένο γαλλικό κλειδί».
—
Arthur C. Clarke
Ιανουάριος 1970
Κανένα σχόλιο