Βάλτε ένα δορυφόρο σε κυκλική τροχιά περίπου 42.000 χιλιόμετρα από το κέντρο της Γης (ή 36.000 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της) και θα εκτελεί μια τροχιά σε μόλις 24 ώρες. Η περίοδος περιστροφής που ταιριάζει με αυτή της Γης, είναι γνωστή ως γεωσύγχρονη τροχιά.
Αν η τροχιά είναι επίσης στο επίπεδο του ισημερινού, ο δορυφόρος θα μείνει στον ουρανό πάνω από ένα σταθερό σημείο, δηλαδή σε γεωστατική τροχιά. Όπως προβλέφθηκε στη δεκαετία του 1940 από τον φουτουριστή Arthur C. Clarke, οι γεωστατικές τροχιές χρησιμοποιούνται για τους τηλεπικοινωνιακούς και μετεωρολογικούς δορυφόρους, ένα σενάριο πολύ γνωστό στους αστροφωτογράφους.
Οι εικόνες μεγάλης έκθεσης του νυχτερινού ουρανού με τηλεσκόπια που ακολουθούν τα αστέρια μπορούν επίσης να εντοπίζουν τους γεωστατικούς δορυφόρους που λαμπυρίζουν στο φως του ήλιου που λάμπει πολύ πιο πάνω από την επιφάνεια της Γης. Λόγω του ότι όλοι κινούνται με την περιστροφή της Γης στο φόντο των αστεριών, οι δορυφόροι αφήνουν ίχνη που φαίνεται να ακολουθούν έναν αυτοκινητόδρομο στο ουράνιο τοπίο.
Παραδείγματος χάριν, σε αυτή τη μεγάλη θέα της ισημερινής περιοχής του Ωρίωνα Orion, μεμονωμένα καρέ συντέθηκαν μαζί για τη δημιουργία μια δεκάλεπτης έκθεσης. Στην εικόνα φαίνονται τα αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα μαζί με γνωστά νεφελώματα και αρκετά μονοπάτια γεωστατικών δορυφόρων. Τα καρέ είναι από μια ευφυή ταινία που εμφανίζει τα περάσματα των γεωστατικών δορυφόρων.
Κανένα σχόλιο