Οι γαλαξίες είναι συναρπαστικοί όχι μόνο για ό,τι είναι ορατό σε αυτούς, αλλά και για ό,τι είναι αόρατο. Ο μεγάλος σπειροειδής γαλαξίας NGC 1232, φωτογραφημένος με αρκετή λεπτομέρεια από ένα από τα Very Large Telescopes, είναι ένα καλό παράδειγμα.
Το ορατό κυριαρχείται από εκατομμύρια φωτεινά αστέρια και σκοτεινή σκόνη, παγιδευμένη σε μια βαρυτική δίνη σπειροειδών βραχιόνων που περιστρέφονται γύρω από το κέντρο. Τα ανοικτά σμήνη που περιέχουν φωτεινά μπλε αστέρια μπορούν να φανούν διασκορπισμένα κατά μήκος αυτών των σπειροειδών βραχιόνων, ενώ σκοτεινές λωρίδες πυκνής διαστρικής σκόνης φαίνεται διασκορπισμένη μεταξύ τους.
Λιγότερο εμφανή, αλλά ανιχνεύσιμα, βρίσκονται δισεκατομμύρια αμυδρά φυσιολογικά αστέρια και μεγάλες εκτάσεις διαστρικού αερίου. Αόρατες είναι ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες ύλης σε μορφή που δεν γνωρίζουμε ακόμη – διάχυτη σκοτεινή ύλη απαιτείται για να εξηγήσει τις κινήσεις των ορατών αντικειμένων στο εξωτερικό του γαλαξία. Τι είναι εκεί έξω;
Κανένα σχόλιο