«…Σας μιλάει ο πρόεδρος. Το γεγονός ότι με ακούτε να διαβάζω αυτό το μήνυμα σημαίνει ότι είμαι ήδη νεκρός και ότι η χώρα μας έχει καταστραφεί. Όμως είστε στρατιώτες, οι καλύτερα εκπαιδευμένοι στην ιστορία μας. Ξέρετε πώς να υπακούτε σε διαταγές. Τώρα πρέπει να υπακούσετε στη δυσκολότερη που λάβατε ποτέ».
Δύσκολη; σκέφτηκε ο πρώτος χειριστής του ραντάρ με πικρία. Όχι, τώρα θα ήταν εύκολη, τώρα που είχαν δει τη Γη που αγαπούσαν να καίγεται από τη θερμότητα τόσων ήλιων. Τώρα πια δεν θα υπήρχε κανένας δισταγμός αν η εκδίκηση των θεών έπληττε τόσο τους ενόχους όσο και τους αθώους. Αλλά γιατί, γιατί καθυστέρησε τόσο;
«…Γνωρίζετε το σκοπό για τον οποίο τεθήκατε στη μυστική τροχιά πέρα από τη Σελήνη. Αν ο εχθρός γνώριζε την ύπαρξη σας, αλλά όχι και την ακριβή θέση σας, θα δίσταζε να εξαπολύσει επίθεση εναντίον μας. Ήσασταν το έσχατο μέσο αποτροπής, πέρα από το πεδίο βολής των βομβών σεισμού που μπορούσαν να αχρηστεύσουν πυραύλους στα υπόγεια φρεάτια εκτόξευσης τους και να καταστρέψουν πυρηνικά υποβρύχια στο βυθό της θάλασσας. Θα μπορούσατε να αντεπιτεθείτε, ακόμα και αν καταστρέφονταν όλα τα άλλα όπλα μας…» Όπως και είχε συμβεί, αναλογίστηκε ο κυβερνήτης. Είχε δει τα φώτα του πίνακα επιχειρήσεων να σβήνουν το ένα μετά το άλλο, μέχρι που δεν είχε μείνει κανένα αναμμένο. Πολλοί, ενδεχομένως, είχαν κάνει το καθήκον τους. Αν όχι, σύντομα θα ολοκλήρωνε το έργο τους. Τίποτα δεν θα υπήρχε έπειτα από το χτύπημα που ετοίμαζε τώρα.
«…Μόνο από ατύχημα ή από καθαρή τρέλα θα μπορούσε να ξεσπάσει πόλεμος εν όψει της απειλής που αποτελείτε. Αυτή ήταν η θεωρία στην οποία στηρίξαμε τις ζωές μας. Και τώρα, για λόγους που ποτέ δεν θα μάθουμε, χάσαμε το στοίχημα…» Ο ανώτατος αστρονόμος έστρεψε το βλέμμα του στο μικρό πλευρικό φεγγίτη της κεντρικής αίθουσας έλεγχου. Ναι, είχαν όντως χάσει. Στο βάθος φαινόταν η Γη, ένα λαμπρό ασημένιο ημικύκλιο με φόντο τα αστέρια. Με την πρώτη ματιά δεν φαινόταν να είχε αλλάξει. Αλλά όχι και με τη δεύτερη, καθώς η σκοτεινή πλευρά της δεν ήταν πια τελείως σκοτεινή.
Σαν μικρά φωσφορίζοντα σημάδια, μπορούσε κανείς να διακρίνει τις πύρινες θάλασσες εκεί όπου κάποτε υπήρχαν πόλεις. Δεν είχαν απομείνει πολλές, γιατί είχαν ήδη καεί τα πάντα.
Η γνώριμη φωνή συνέχιζε να μιλά από την άλλη πλευρά του τάφου. Πριν από πόσο καιρό, αναρωτήθηκε ο αξιωματικός επικοινωνίας, είχε ηχογραφηθεί αυτό το μήνυμα; Και τι άλλες σφραγισμένες διαταγές περιείχε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μάχης του οχυρού, που τώρα πια δεν θα άκουγαν, επειδή αφορούσαν στρατιωτικές καταστάσεις που πλέον δεν μπορούσαν να προκύψουν; Απομάκρυνε τη σκέψη του από τους κόσμους που θα μπορούσαν να είχαν υπάρξει, για να αντιμετωπίσει την απαίσια και ασύλληπτη πραγματικότητα.
«…Αν είχαμε ηττηθεί, χωρίς όμως να καταστραφούμε, ελπίζαμε ότι θα μπορούσατε να χρησιμεύσετε ως όπλο διαπραγμάτευσης. Τώρα, ακόμα και αυτή η ισχνή ελπίδα έχει χαθεί και μαζί της και ο σκοπός για τον οποίο είχατε σταλεί στο διάστημα».
Τι σημαίνει αυτό; σκέφτηκε ο αξιωματικός εξοπλισμών. Τώρα είχε σίγουρα έρθει η στιγμή για την οποία προορίζονταν. Τα εκατομμύρια που είχαν σκοτωθεί, τα εκατομμύρια που ήλπιζαν να είχαν σκοτωθεί, θα πάρουν την εκδίκηση τους όταν οι μαύρες κυλινδρικές βόμβες γιγατόνων θα πέσουν στη Γη. Του φάνηκε σαν εκείνος ο άντρας, που ήταν πλέον νεκρός, να είχε διαβάσει τη σκέψη του.
«…Αναρωτιέστε γιατί, τώρα που φτάσαμε σε αυτό το σημείο, δεν σας έδωσα διαταγές για αντεπίθεση. Θα σας εξηγήσω.
»Είναι πλέον πολύ αργά. Αποτύχαμε να τους αποτρέψουμε. Η πατρίδα μας δεν υπάρχει πια και η εκδίκηση δεν μπορεί να φέρει πίσω τους νεκρούς. Τώρα που η μισή ανθρωπότητα έχει καταστραφεί θα ήταν τρέλα να καταστρέψουμε και την άλλη μισή. Μια τέτοια πράξη δεν αρμόζει σε ορθά σκεπτόμενους άντρες. Οι έριδες που μας χώριζαν πριν από είκοσι τέσσερις ώρες δεν έχουν πια σημασία. Όσο αυτό είναι δυνατόν, πρέπει να ξεχάσετε το παρελθόν. Έχετε δεξιότητες και γνώσεις που είναι απαραίτητες για τον κατεστραμμένο πλανήτη μας. Χρησιμοποιήστε τες -χωρίς φειδώ, χωρίς πικρία- για να ξαναχτίσετε τον κόσμο. Σας προειδοποίησα ότι η αποστολή σας θα είναι δύσκολη, όμως αυτή είναι η τελευταία μου διαταγή.
»Θα εκτοξεύσετε τις βόμβες σας στο διάστημα και θα τις πυροδοτήσετε σε απόσταση δέκα εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Αυτό θα αποδείξει στον εχθρό
μας, ο οποίος επίσης ακούει αυτό το μήνυμα, ότι έχετε καταστρέψει τα όπλα σας.
»Μετά θα μένει ένα ακόμα πράγμα να κάνετε. Άντρες του Οχυρού Λένιν, ο πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ σας αποχαιρετά και σας διατάσσει να θέσετε τους
εαυτούς σας στη διάθεση των Ηνωμένων Πολιτειών».
Ιούνιος 1963, Arthur C. Clarke
Κανένα σχόλιο