ΑστέριαΑν έβγαιναν τα άστρα µια νύχτα κάθε χίλια χρόνια, πόσο θα πίστευαν οι άνθρωποι και θα λάτρευαν το Θεό και θα διατηρούσαν για πολλές γενιές την ανάµνηση της ουράνιας πολιτείας!
Έµερσον

Ο Ατον 77, πρύτανης του Πανεπιστημίου του Σάρο, έσφιξε επιθετικά τα χείλη κι αγριοκοίταξε το νεαρό δηµοσιογράφο, έξαλλος από θυµό.
Ο Θέρεµον 762 αψήφησε το θυµό του. Στα πρώτα του βήµατα, όταν η τωρινή διάσηµη στήλη του δεν ήταν παρά µια τρελή ιδέα στο µυαλό ενός άπειρου ανταποκριτή, ειδικευόταν σε «δύσκολες» συνεντεύξεις.

Του είχαν στοιχίσει µώλωπες, µαυρισµένα µάτια και σπασµένα κόκαλα, αλλά του έδωσαν µεγάλα αποθέµατα ψυχραιµίας και αυτοπεποίθησης.

Χαµήλωσε το απλωµένο χέρι που ο άλλος είχε τόσο επιδεικτικά αγνοήσει και περίµενε ήρεµα να περάσει ο θυµός του γέρου πρύτανη.
Έτσι και αλλιώς οι αστρονόµοι ήταν εκκεντρικοί άνθρωποι, κι αν έκρινε κανείς από τις πράξεις του Ατον τους τελευταίους δυο µήνες, αυτός ήταν ο εκκεντρικότερος του σιναφιού.
Ο Ατον 77 βρήκε τη φωνή του και παρ’ όλο που έτρεµε από συγκρατηµένη οργή, δεν ξέχασε την προσεκτική, κάπως σχολαστική φρασεολογία που χρησιµοποιούσε πάντα ο διάσηµος αστρονόµος.


«Επιδεικνύετε κύριε», του είπε, «ένα τερατώδες θράσος ερχόµενος σε µένα µ’ αυτή την αναιδέστατη πρόταση».
Ο Μπήναιυ 25, ο µεγαλόσωµος τηλεφωτογράφος του Παρατηρητηρίου, έγλειψε τα στεγνά του χείλη και πετάχτηκε νευρικά:
«Ελάτε τώρα, κύριε, εξ άλλου…»
Ο πρύτανης γύρισε προς το µέρος του σηκώνοντας ένα άσπρο φρύδι.

«Μην ανακατεύεσαι Μπήναιυ. Πιστεύω πως είχες καλές προθέσεις όταν έφερες εδώ αυτόν τον άνθρωπο, αλλά δεν θα ανεχτώ καµιά απειθαρχία από δω και πέρα».
Ο Θέρεµον σκέφτηκε πως ήταν καιρός να πάρει µέρος κι αυτός.
«Κύριε πρύτανη, παρακαλώ αφήστε µε να ολοκληρώσω και νοµίζω πως…»

«Νεαρέ, δεν πιστεύω», απάντησε απότοµα ο Ατον, «πως µπορείς να πεις τίποτα τώρα που να συγκρίνεται µε τις καθηµερινές στήλες σου των δύο τελευταίων µηνών. Ξεκίνησες µια τεράστια δηµοσιογραφική εκστρατεία ενάντια στην προσπάθεια τη δική µου και των συναδέλφων µου να οργανώσουµε τον κόσµο, ώστε να αντιµετωπίσει την απειλή που τώρα είναι πολύ αργά να αποφύγει.

Έκανες ότι µπορούσες µε τις πολύ προσωπικές σου επιθέσεις για να γελοιοποιήσεις το προσωπικό αυτού του Παρατηρητηρίου».
Ο πρύτανης σήκωσε το τεύχος του «Χρονικού» του Σάρο Σίτυ από το τραπέζι και το έσεισε έξαλλος µπροστά στον Θέρεµον.
»Ακόµα και ένας άνθρωπος µε τη δική σου πασίγνωστη αναίδεια θα έπρεπε να διστάσει πριν έρθει να µου ζητήσει να του επιστρέψω να καλύψει τα γεγονότα της σηµερινής ηµέρας για την
εφηµερίδα του. Από όλους τους δηµοσιογράφους εσύ βρέθηκες;»

Ο Ατον πέταξε την εφηµερίδα στο πάτωµα, πήγε στο παράθυρο κι έδεσε τα χέρια πίσω από την πλάτη του.
«Μπορείς να φύγεις», πέταξε πάνω από τον ώµο του. Κοίταξε µελαγχολικά τον ουρανό, στο σηµείο που έδυε ο Γάµµα, ο λαµπρότερος από τους έξι ήλιους του πλανήτη. Είχε ήδη κιτρινίσει και
έσβηνε µέσα στην οµίχλη του ορίζοντα, και ο Ατον ήξερε πως δεν θα τον ξανάβλεπε ποτέ πια σαν λογικός άνθρωπος.

Γύρισε. «Όχι, στάσου, έλα εδώ!» Έκανε µια αποφασιστική χειρονοµία. «Θα σου δώσω την ιστορία σου».
Ο δηµοσιογράφος δεν είχε κάνει καµία κίνηση για να φύγει και τώρα πλησίασε το γέρο σιγά.

Ο Ατον έδειξε προς τα έξω. «Από τους έξι ήλιους, µόνο ο Βήτα έµεινε στον ουρανό. Τον βλέπεις;»Η ερώτηση ήταν περιττή. Ο Βήτα βρισκόταν σχεδόν στο ζενίθ. Το κοκκινωπό φως του πληµµύριζε το τοπίο δίνοντάς του ένα ασυνήθιστο πορτοκαλί χρώµα καθώς έσβηναν οι λαµπερές ακτίνεςτου Γάµµα που έδυε. Ο Βήτα βρισκόταν στο αφήλιο. Ήταν µικρός. Μικρότερος από ότι τον είχε δει ποτέ ο Θέρεµον και για την ώρα ήταν ο αναµφισβήτητος κυρίαρχος του ουρανού του Λάγκας.Ο ήλιος του Λάγκας, ο Αλφα, γύρω από τον οποίο περιστρεφόταν ο πλανήτης, βρισκόταν στους αντίποδες όπως και τα δυο µακρινά σύντροφα ζεύγη. Ο κόκκινος νάνος Βήτα – ο άµεσος σύντροφος του Αλφα – ήταν µόνος, καταθλιπτικά µόνος.

Το σηκωµένο πρόσωπο του Ατον κοκκίνιζε στο φως του ήλιου. «Σε λιγότερο από τέσσερις ώρες», είπε, «ο πολιτισµός όπως τον ξέρουµε, θα τελειώσει. Θα τελειώσει, γιατί όπως βλέπετε, ο Βήτα είναι ο µόνος ήλιος στον ουρανό». Χαµογέλασε στυφά. «Γράψτο αυτό! ∆εν θα υπάρχει κανείς να το διαβάσει».
«Αν όµως περάσουν τέσσερις ώρες – κι άλλες τέσσερις – και δεν γίνει τίποτα;» ρώτησε µαλακά ο Θέρεµον. «Μη σε απασχολεί αυτό. Θα γίνουν αρκετά».
«Το δέχοµαι. Αν όµως δεν γίνει τίποτα;» Για δεύτερη φορά µίλησε ο Μπήναιυ 25. «Κύριε πρύτανη, νοµίζω πως θα έπρεπε να τον ακούσετε».

Ο Θέρεµον είπε «Να το θέσετε σε ψηφοφορία, κύριε πρύτανη». Έγινε σούσουρο ανάµεσα στα υπόλοιπα πέντε µέλη του Παρατηρητηρίου που είχαν ως τότε κρατήσει µια στάση προσεκτικής
ουδετερότητας. «Αυτό», είπε ο Ατον «είναι περιττό». Έβγαλε το ρολόι της τσέπης. «Αφού ο καλός σου φίλος ο Μπήναιυ επιµένει τόσο πολύ, θασου δώσω πέντε λεπτά. Μίλα».

«Ωραία! Λοιπόν τι θα σας πείραζε να µου επιτρέψετε να σηµειώσω σαν αυτόπτης µάρτυρας ότι πρόκειται να συµβεί; Αν η πρόβλεψή σας πραγµατοποιηθεί, η παρουσία µου δεν θα βλάψει,
γιατί σε αυτή την περίπτωση η στήλη µου δεν θα γραφτεί ποτέ. Από την άλλη, αν δεν γίνει τίποτα, θα πρέπει απλώς να δεχτείτε τη γελοιοποίηση ή κάτι χειρότερο. Καλά θα κάνετε να αφήσετε τη γελοιοποίηση αυτή σε φιλικά χέρια».
Ο Ατον µούγκρισε. «Όταν µιλάς για φιλικά χέρια, εννοείς τα δικά σου;»
«Ασφαλώς!» Ο Θέρεµον κάθισε και σταύρωσε τα πόδια του.

«Οι στήλες µου µπορεί να ήταν λίγο σκληρές κάποτε, αλλά κάθε φορά σας έδινα το ευεργέτηµα της αµφιβολίας. Όπως και να το κάνουµε, δεν ταιριάζει στον αιώνα µας να κηρύσσουµε στο Λάγκας πως «πλησιάζει το τέλος του κόσµου». Πρέπει να καταλάβετε πως ο κόσµος δεν πιστεύει πια το «Βιβλίο των Αποκαλύψεων» και ενοχλείται όταν οι επιστήµονες κάνουν στροφή και µας λένε πως οι πιστοί έχουν τελικά δίκιο».

«∆εν είπαµε τέτοιο πράγµα νεαρέ», διέκοψε ο Ατον. «Ενώ ένα µεγάλο µέρος από τα δεδοµένα µας τα προµήθεψε η Λατρεία, τα συµπεράσµατά µας δεν περιέχουν τίποτα από τον µυστικισµό της Λατρείας. Τα δεδοµένα είναι δεδοµένα και αυτό που λέµε «µυθολογία» της Λατρείας κρύβει πίσω του ορισµένα γεγονότα. Τα εκθέσαµε και τους αφαιρέσαµε το µυστήριο. Σε βεβαιώνω πως η Λατρεία µας µισεί τώρα περισσότερο από ότι µας µισείς εσύ».«∆εν σας µισώ. Απλώς προσπαθώ να σας πω πως η διάθεση του κοινού είναι άσχηµη. Είναι θυµωµένο».
Ο Ατον στράβωσε το στόµα του αποδοκιµαστικά. «Ας είναι θυµωµένο».

«Ναι, αλλά τι θα γίνει αύριο;»
«∆εν θα υπάρξει αύριο!»
«Μα, αν υπάρξει. Ας πούµε πως υπάρχει, για να δούµε τι θα συµβεί. Ο θυµός αυτός µπορεί να εξελιχθεί σε κάτι σοβαρό. Στο κάτω – κάτω, όπως ξέρετε, οι επιχειρήσεις έχουν πάρει κατρακύλα τους τελευταίους δύο µήνες. Όσοι κάνουν επενδύσεις δεν πολυπιστεύουν πως έρχεται το τέλος του κόσµου, αλλά όπως και να έχει το πράγµα είναι κάπως προσεκτικοί µε τα λεφτά τους, ώσπου να τελειώσει αυτή η ιστορία. Ούτε ο κ. Ταδόπουλος σας πιστεύει, αλλά τα νέα ανοιξιάτικα έπιπλα µπορούν να περιµένουν λίγους µήνες – για να είµαστε σίγουροι.»

Αυτό είναι το θέµα. Μόλις τελειώσει αυτή η υπόθεση, οι επιχειρηµατίες θα ζητούν το κεφάλι σας. Θα πουν πως αν διάφοροι παλαβοί – µε συγχωρείτε – µπορούν να αναστατώνουν την οικονοµία της χώρας όποτε θέλουν κάνοντας τρελες προβλέψεις – ο πλανήτης πρέπει να τους εµποδίσει. Οι σπίθες θα απλωθούν, κύριε».

Ο διευθυντής κοίταξε το δηµοσιογράφο αυστηρά. «Και τι ακριβώς προτείνεις για να βοηθήσεις την κατάσταση;»

«Θα πρότεινα», χαµογέλασε ο Θέρεµον, «να αναλάβω τη δηµοσιότητα. Μπορώ να χειριστώ τα πράγµατα µε τέτοιο τρόπο, ώστε να φανεί µόνο η γελοία πλευρά. Παραδέχοµαι πως θα είναι
δύσκολο να το υποστείτε, γιατί θα πρέπει να σας παρουσιάσω σαν χαζούς που δεν ξέρουν τι λένε, αλλά αν κάνω τον κόσµο να γελάσει µαζί σας, µπορεί να ξεχάσει να θυµώσει. Σε αντάλλαγµα, το µόνο που ζητά ο εκδότης µου είναι αποκλειστικότητα στην κάλυψη των γεγονότων».

Ο Μπήναιυ έγνεψε ναι και ξέσπασε: «Κύριε καθηγητά, όλοι οι υπόλοιποι νοµίζουµε πως έχει δίκιο. Τους τελευταίους δυο µήνες εξετάσαµε τα πάντα εκτός από τη µία περίπτωση στο εκατοµµύριο να έχουµε κάνει κάποιο λάθος στη θεωρία ή στους λογαριασµούς µας. Θα έπρεπε να το υπολογίσουµε κι αυτό».

Ακούστηκε ένα µουρµουρητό συµφωνίας από τους άντρες που ήταν µαζεµένοι γύρω από το τραπέζι και ο Ατον πήρε µια έκφραση ανθρώπου που έχει το στόµα του γεµάτο µε κάτι πικρό και δενµπορεί να το ξεφορτωθεί.
…

Isaac Asimov
H νύχτα (1941)
(nightfall)

______________________

Κατεβάστε όλο το διήγημα σε μορφή pdf: H νύχτα